Verbergen om te tonen gaat over alleen zijn, maar synchroniseren met anderen zonder ze te zien, over geobserveerd worden door anderen, jezelf zichtbaar maken of juist niet en over jezelf vervangen op vele manieren. De schijnwerpers worden op de backstage gezet terwijl de muzikanten zich voorbereiden op het optreden voor het publiek, ieder alleen in zijn eigen kamertje. Ze spelen een paar noten, kleden zich om of dansen op de muziek in hun koptelefoon. Niet alleen de bewegingen van de muzikanten op het podium worden beschouwd als muzikaal materiaal, Beil's lijst van artistieke ingrediënten omvat nu ook hun handelingen in de beslotenheid van de backstage ruimte. Maar we krijgen niet alles te zien. De muzikanten verschuilen zich achter hun kostuums, gordijnen die op en neer gaan en opnames van zichzelf, zodat de echte persoon toch onzichtbaar blijft. Een parallel met sociale media is snel gemaakt. Hide to show gaat over hyperrealiteit, hoe we virtuele lagen op ons leven leggen, hoe we kopiëren en plakken in onze zogenaamde realiteit.
Foto's © Wim Heirbaut
Credits
Michael Beil concept, compositie, video, enscenering
VERWARRD TYPE live visuals, podiumontwerp
Barbara Galli-Jescheck choreografisch adviseur
Charlotte Triebus songtekst
Robin Goossens bedrijfsmanager
Katrien Gaelens fluit
Yves Goemaere slagwerk
Wannes Gonnissen geluid
Winnie Huang viool
Pieter Matthynssens cello, artistiek directeur
Elisa Medinilla toetsenbord
Thomas Moore trombone
Veerle Vervoort productie
Stefan Prins artistiek directeur
Bertel Schollaert sax
Droogtack klarinet
Coproductie: Concertgebouw Brugge, deSingel
Ondersteund door Kunststiftung NRW
In opdracht van Concertgebouw Brugge & Nadar Ensemble, met de steun van Ernst von Siemens Musikstiftung
