fabric of sorrow.mouth sweat engine bodies is een fantasie geïnspireerd op de huidige revolutie in Iran. Het start in een architectuur die is opgetrokken uit huid en vlees. De architectuur, die rechtop staat uit de pijn en opoffering van mensen, is een eeuwigdurende machine die de pijn omzet in etherische ruimtes.
At its core, sit the grieving mothers weaving a fabric of light that feeds the building. This fabric begins with a strand of hair that runs through the building, becomes the mother’s umbilical cord and strengthens the bodies through the narrow alleys. Dedicated to those who have lost their lives in the ongoing Iranian revolution
