Laughter Studies 7 gebruikt luisteren, verbale beschrijving, muziek en tekst om de sonische omgeving van concertzalen te verkennen. Het roept geluiden op uit het dagelijks leven; geluiden die een publiek maakt als het stil wordt voor de artiesten het podium op komen; geluiden van een dystopische functieband die zich een weg baant door doelloos muzikaal materiaal; geluiden van muzikanten die van het podium af schuifelen; geluiden die live in de zaal worden gecreëerd door de gespannen gemeenschap van concertbezoekers.
