Mirror Box Extensions is niet alleen letterlijk een uitbreiding en uitwerking van de compositie Mirror Box (Flesh+Prosthesis #3) (2014), maar ook thematisch en conceptueel. Het bestaat uit 4 "ruimtes": 1. Hybrid Spaces #1 // 2. WYSI(N)WYG // 3. "Je mag jezelf alleen uitdrukken als je een hologram wordt" // 4. Hybrid Spaces #2.
In Mirror Box (Flesh+Prosthesis #3) diende een (pseudo)medisch apparaat genaamd "spiegeldoos" als poëtisch uitgangspunt om een hybride compositie te creëren die muzikaal ingaat op de lichamen van de performer en hun technologische uitbreidingen/prothesen.
Naarmate de technologie zich uitbreidt en microminiaturiseert, wordt ze biocompatibel in zowel schaal als substantie en wordt ze opgenomen als onderdeel van het lichaam. Deze prothetische hulpstukken en implantaten zijn niet simpelweg vervangingen voor een lichaamsdeel dat getraumatiseerd of geamputeerd is. Het zijn prothetische objecten die de architectuur van het lichaam vergroten, die uitgebreide operationele systemen van lichamen en delen van lichamen bouwen, ruimtelijk gescheiden maar elektronisch met elkaar verbonden. (Stelarc over zijn project Oor Op Arm - http://stelarc.org/?catID=20242, bekeken op 3 december 2014)
Een spiegeldoos is een doos met twee spiegels in het midden (één naar elke kant gericht) om fantoompijn te verlichten, waarbij patiënten het gevoel hebben dat ze nog een ledemaat hebben nadat het is geamputeerd. In een spiegeldoos plaatst de patiënt het goede ledemaat aan de ene kant en de stomp aan de andere. De patiënt kijkt dan in de spiegel aan de kant met het goede lidmaat en maakt "spiegelsymmetrische" bewegingen, zoals een dirigent van een symfonie zou doen, of zoals wij doen als we in onze handen klappen. Omdat de proefpersoon het gereflecteerde beeld van de goede hand ziet bewegen, lijkt het alsof het fantoomledemaat ook beweegt. Door het gebruik van deze kunstmatige visuele feedback wordt het voor de patiënt mogelijk om het fantoomledemaat te "bewegen" en het uit mogelijk pijnlijke posities te halen.(http://en.wikipedia.org/wiki/Mirror_box, bekeken op 3 december 2014)
In Mirror Box Extensions wordt de hybridisatie uitgebreid naar hoe we deze geaugmenteerde lichamen en de omgeving waarin ze bestaan waarnemen.
Directe interactie met of het waarnemen van een fysieke realiteit (een lichaam, een omgeving, een fysiek geproduceerd geluid) is heel anders dan dit te doen gefilterd door een laag van mediaties (videoprojectie, luidspreker, laptop, smartphone, tablet, beveiligingscamera, webcam, ...). Mirror Box Extensions probeert deze verschillen aan te raken door de spiegels uit te breiden tot buiten het podium en zo een vreemde labyrintische hybride machine van mediaties te creëren waarin de performers en het publiek gevangen zitten.
Post Scriptio: Op 12 april 2015 organiseerde de groep "Hologrammen voor Vrijheid" een virtuele protestmars voor het Spaanse parlement in Madrid tegen de omstreden Wet Burgerveiligheid. Volgens de nieuwe zogenaamde "Wet Veiligheid Burgers" is het illegaal om zonder toestemming van de autoriteiten te verzamelen voor overheidsgebouwen. Het organiseren van een virtuele protestmars was de enige manier om niet gearresteerd te worden. "Je mag jezelf alleen uiten als je een hologram wordt", aldus de woordvoerder van het protest.
Mirror Box Extensions is geschreven voor en opgedragen aan mijn dierbaarste vrienden van het Nadar Ensemble.
Scenografie: Marieke Berendsen, Stefan Prins
Video: Kobe Wens
Lichten: Marieke Berendsen
Culture Crew (Vincent Jacobs), videosoftware
